Onder expertise verstaan we in dit geval het
beschikken over de kennis nodig voor het vaststellen van
de herkomst en leeftijd, van een instrument of strijkstok.
Het spreekt vanzelf dat de hoeveelheid parate kennis die een expert ter
beschikking heeft zowel de snelheid als de kwaliteit van zijn oordeel
bepaalt.
Het vaststellen van de herkomst van een instrument gebeurt nog altijd
in eerste instantie volgens een “stijlkritische” methode.
Dat wil
zeggen dat aan de hand van model, details, lak, gebruikte materialen en
technieken, de expert tot een oordeel komt.
Sommige instrumenten of stokken zijn in één oogopslag te herkennen als het werk van een bouwer of een “school”, maar intelligente kopieën, restauraties en vervanging van verloren gegane delen, of zelfs vervalsingen, maken het ons soms niet makkelijk een instrument te “begrijpen” en een juist oordeel te vellen.
Naast onze eigen kennis, (fotografisch) geheugen en archief staan ons
in deze moderne tijd ook vele andere middelen ter beschikking zoals
bijvoorbeeld U.V.-licht (kwartslamp) en oudheidsonderzoek aan de hand van
de jaarringen van het naaldhout van het bovenblad (dendrochronologie).
Beperking van al deze nieuwe technieken is dat zij ons kunnen helpen te
vertellen wat een instrument niet kan zijn; er bestaat geen kunstje dat
ons vertelt wat de herkomst van een instrument wel is.
Daarnaast maakt de digitale fotografie in combinatie met email het
consulteren van collega-experts steeds
makkelijker en ook de vele goede publicaties en tentoonstellingen
wereldwijd helpen dit misschien wel moeilijkste aspect van ons vak op
hoog niveau te beoefenen.
In tegenstelling tot wat veel mensen denken is de klank van een instrument slechts van ondergeschikt belang bij de bepaling van de waarde. De altijd zeer subjectieve benadering van het begrip klank (voor de musicus het belangrijkste aspect in de beoordeling van een instrument) maakt een objectieve vaststelling van de waarde op grond hiervan niet mogelijk.